Op de top van de Monte Amiata

Dit verslag schreef ik gisteravond, maar doordat de wifi in het hotel slecht is, lukte het me toen niet om het te plaatsen. Nu lukt het gelukkig wel.

Hoera, vandaag was een zonnige dag! De zon scheen al toen ik opstond. We lazen vandaag in de krant dat het in een deel van Toscane gisteren noodweer is geweest met ondergelopen straten en een aantal gezinnen die geëvacueerd moesten worden. Oei, zo erg was het bij ons gelukkig niet.

Na een busreis van een uur kwamen we aan in het Middeleeuwse stadje Montalcino. Een schattig stadje waar we even doorheen dwalen. Met een klein groepje gaan we op zoek naar iets voor de lunch en komen uit bij een soort bakkertje. We proberen uit te leggen dat dat broodje in de vitrine ons wel wat lijkt, maar dat het niet eerst in de over zou moeten en dat we het mee willen nemen. Poeh, dat valt niet mee. Italianen praten geen enkel woord over de grens. Best lastig hoor. Met handen en voeten kom je er best wel uit. Beetje Frans, Engels, Duits en Nederland door elkaar. Ook onze gids hier spreekt alleen Italiaans. Best maf. We hebben wel een Nederlandse reisleidster die het een en ander vertaalt.

We maken vanmorgen een heerlijke wandeling door typisch Toscaans landschap. Veel cypressen (soort boom), rotspartijen en mooie uitzichten. We lopen naar de abdij van Monte Oliveto Maggiore. Een imposant bouwwerk gelegen in een prachtig gebied en omgeven door oude olijfbomen. We luisteren in de abdij naar het gezang van de monniken, wat ze zeven keer per dag doen. Het is bijzonder daar even deelgenoot van te zijn. Een moment van rust op de dag.

In het gras rondom de abdij eten we onze picknick op. Maar eerst ga ik op zoek naar en vind ik een geocache! Yeah, eerder op de wandeling had ik er ook een gezocht maar helaas niet gevonden.

We stappen weer in de bus die ons dit keer naar de top van de Monte Amiata brengt. 1739 meter hoog. Het laatste stukje moeten we zelf klimmen. En helemaal op de top klauteren we nog wat over de rotsen. Oei, best eng als je hoogtevrees hebt, maar de uitdaging overwint! Het is nog wel wat heiig, anders hadden we de Middellandse Zee zelfs kunnen zien.

Het avondeten in het hotel is Toscaans. Gisteren hadden we antipasti vooraf, daarna kregen we rollade en aardappels, toen nog sla en een soort appelcake toe. Vandaag hadden we risotto-bonen-soep vooraf, daarna gefrituurde bloemkool, lamsvlees en sla en een appel of mandarijn toe.

Morgen staat als het goed is een flinke wandeldag voor de boeg. Ik hoop het, want gisteren en vandaag zijn vanwege het weer de wandelingen ingekort. Vandaag doordat het pad door de regen niet begaanbaar zou zijn. Best jammer. De weersvoorspellingen voor morgen zijn niet denderend, dus help me hopen!

En voor nu, welterusten!