De woestijn

We gaan op weg naar de woestijn en rijden daarvoor naar het zuiden. Het grootste deel van de bevolking van Jordanië woont in het noorden. In de woestijn is het immers veel te droog. In de woestijn leven de Bedoeïnen. Zij verdienen hun geld met het toerisme. Toerisme, dat na een grote dip door de onrusten in het Midden Oosten, langzaamaan weer uit het dal klimt.

Als we het woestijngebied inrijden, moet de bus stoppen. Er wordt namelijk geregistreerd wie er de woestijn in- en uitgaan. Gij zult niet zoek raken, zoiets.

Onderweg stoppen we ineens langs de kant van de weg. Er staat een bord: Pas op voor overstekende kamelen. Ja, dat is inderdaad een foto waard.

We gaan vannacht overnachten in de woestijn, in een tentenkamp. Daar aangekomen, kunnen we allemaal een eigen tent uitzoeken, we zijn de enige groep. Een tent met een bed, de ene een tweepersoonsbed, de ander twee (of drie of vier) eenpersoonsbedden en een peertje aan het dak. Dat is het. Op het bed ligt overigens wel een heerlijk dikke deken. Het schijnt hier 's nachts nogal af te koelen.

We krijgen in het kamp een lekkere lunch. In Jordanië eet men 's middags en 's avonds warm. Rijst en naanbrood is er altijd, en wortel en komkommer. Dit keer is er ook hutspot en dat smaakt heerlijk.

Na de lunch gaan we een tocht maken met een pickup truck door de woestijn, door Wadi Rum. Aan het stuur een bedoeïne, wij zitten met 5 of 6 in de laadbak. Ik ben even bang voor wagenziekte, maar dat gebeurt gelukkig niet. Wat een prachtige omgeving. Overal waar je kijkt ligt zand. Maar er staan ook veel rotsen in de mooiste vormen. En er groeien best wat kleine planten en struiken. De strakblauwe lucht maakt van het uitzicht een mooie ansichtkaart.

We stoppen bij een rots waar eeuwenoude rotstekeningen zijn teruggevonden. Tekeningen van o.a. kamelen in dit geval. We stoppen nog een paar keer om de benen te strekken en om foto's te kunnen maken. Op een gegeven moment rijden we boven op een steile bult en rijden we met een flinke vaart de heuvel af. Heerlijk gillen. Ja hoor, dat willen we nog wel een keer, dus hopla.

Dan zetten we de auto stil en zoeken we allemaal een goede plek om de zon onder te zien gaan. Een bijzonder moment. Het is maar kort schemer hier en snel donker, dus als de zon uit zicht is, rijden we terug naar ons tentenkamp.

In het kamp worden we uitgenodigd om te komen kijken hoe ons eten van vanavond wordt klaargemaakt. We giegelen wat, zien we straks hoe een geit wordt geslacht of een paar kippen? We moeten in een rondje gaan staan. Op de grond ligt een deken. Als de deken weg is, zien we een deksel. En als de deksel wordt weggehaald zien we ons eten. In de grond. Er wordt een enorme etagère met eten op drie etages uit de grond getild. Een andere vorm van eten uit de muur, grapt iemand. Het eten heeft 3,5 uur staan stoven in de grond, op kooltjes. Kip, rijst, aardappels. Wow, wat is dit eten lekker. Vele malen beter dan het eten dat we in de hotels hadden.

We zijn allemaal best weer moe. We dansen en kletsen nog wat, maar om 22 uur ligt iedereen in bed. Hoe zullen we slapen in een tent in de woestijn?