Dobberen in de Dode Zee

Pfff, wat heb ik vannacht enorm slecht geslapen. Lawaai van buiten, buren die nog tot in de late uurtjes druk met elkaar praten. Het mag dan een luxe hotel zijn, het is wel heel gehorig. En oh jee, rennen naar de wc. Nee hè..., ja hoor... Gelukkig heb ik loperamide bij me. Jakkie, wat voel ik me beroerd. Ik blijk niet de enige te zijn. Nog een paar hebben in meer of mindere mate last van de darmen. Hebben we iets verkeerds gegeten? Gaat de vermoeidheid meespelen? Is het de hygiène (lees onhygiène) van de toiletten hier? Het zal wel een combi zijn. Ik ontbijt met alleen wat yoghurt en een kleine croissant.

We hebben vandaag een lange busreis voor de boeg. We gaan naar het noorden van de Dode Zee. Het is vandaag onze laatste vakantiedag in Jordanië.

We rijden naar het noorden door de Vredesvallei langs de grens met Israël. Soldaten bewaken hier de grens tussen Jordanië en Israël. Je ziet in de verte de uitkijkposten staan. Ik bedenk me dat ik tijdens de reis werkelijk helemaal niets zie of merk van onrusten in de regio. Gelukkig maar. Jordanië is een stabiel land. Door alle onrusten in de landen om
Jordanië heen (Syrië grenst aan de noordkant van Jordanië) is de toeristische sector wel helemaal onderuit gegaan. Ghaleb heeft verteld hoeveel vluchtelingen uit Syrië Jordanië opvangt. Ik ben het aantal vergeten, maar het zijn er veel.

We rijden door de omgeving waar het verhaal van Sodom en Gomorra zich moet hebben afgespeeld. Sodom en Gomorra werden verwoest. Lot moest met zijn vrouw en twee kinderen vluchten. God gebied hen te vluchten en niet om te kijken naar de verwoestingen. De vrouw van Lot draait zich nog een keer om om te kijken. Als straf verandert God haar in een zoutpilaar. We maken een fotostop bij deze zoutpilaar.

Na een stop voor de lunch, die me nog steeds niet smaakt, komen we aan bij ons hotel. Kamer met zicht op de Dode Zee. Je mag niet naar de Dode Zee lopen, al is het maar een paar 100 meter, een busje brengt ons er in groepjes heen. Het zoutgehalte in de Dode Zee is enorm hoog. En de zee droogt in, ieder jaar ongeveer een meter. Best iets om over na te denken als ik weer eens uitgebreid onder de douche sta. Dat is niet overal even vanzelfsprekend, water is hier niet in overdaad aanwezig.
In de Dode Zee kun je niet zwemmen, wel des te beter drijven. Hoe bijzonder is dit. Water dat je draagt. Heelijk in de zon dobberen op het water. Wel oppassen dat je geen water binnen krijgt, want dat is echt super smerig. Op het strandje kunnen we ons insmeren met modder uit de zee. Dat schijnt goed te zijn voor je huid. Allemaal Zwarte Pieten bij elkaar. De modder moet even intrekken en daarna moet je weer even dobberen in de zee om het af te spoelen. Op het strand is een douche om ook het zoute zeewater van je af te spoelen.

Bij het avondeten hou ik me rustig. Mijn darmen hebben nog weinig zin in eten. Wat er in gaat, wil er heel snel al weer uit .

Morgen moeten we weer vroeg op. De vakantie zit er op.