Dorpen langs de oostkust

Vandaag hebben we enkele dorpen langs de oostkust ten zuiden van onze woonplaats Costa Teguise bekeken. We zijn als eerste gereden naar Puerto Calero. Er is daar een grote nieuwe jachthaven, het wordt wel vergeleken met Saint Tropez. In de haven liggen de mooiste boten, de ene nog groter dan de ander. Wat zou zo’n ding kosten? Nog even doorsparen denk ik. Vanaf de haven kun je ook in een duikboot onder water rondvaren. Dat trekt ons allebei niet. Net als bij de haven in Playa Blanca zijn ook hier veel design-winkels, maar we komen ook hier geen Desigual tegen.

Het is trouwens vandaag een stuk warmer dan de afgelopen dagen. De thermometer in de auto staat op een gegeven moment zelfs op 25 graden, we hadden het nog niet hoger dan 23,5 gezien. Best fijn dat we airco in de auto hebben, vooral als de auto een tijdje in de zon heeft gestaan.

Na Puerto Calero rijden we een stukje naar het noorden terug, naar Puerto del Carmen. Dat is dé toeristische plaats van het eiland, het grootste en meest bekende vakantie-oord van Lanzarote. En dat is te zien, het is er druk. Op de boulevard rijden auto’s in een file achter elkaar, en het staat er vol met restaurants. Er klinkt veel muziek vanuit de restaurants. Hier is het echt een heel andere sfeer dan in het veel rustigere Costa Teguise. Er hangt een geur van eten op straat, knoflook denk ik. Hier is ook de Mc Donalds, die hadden we nog niet gezien in een ander dorp. Ja hoor, we zijn er alleen langs gelopen en niet in geweest. En er is een Ierse pub en een Italiaans restaurant en een Duitse supermarkt en de Flying Dutchman, kortom voor ieder wat wils. En wat ze hier ook hebben: een kleding-winkel met zowaar twee rekken met kleding van Desigual. Leuk om te zien! Wel jammer dat de prijs gelijk is aan die in Nederland. Er hangt helaas niet iets tussen wat mooi genoeg is om mee te nemen.

Verder noordwaarts gaat de reis, nu naar Arrecife. Arrecife is de hoofdstad van Lanzarote. Hier is ook het vliegveld. In Arrecife woont de helft van de bevolking van Lanzarote. Het is heel anders dan de andere dorpen die we gezien hebben. Dit lijkt meer op een stad, meer hoogbouw, alhoewel het hooguit 5 verdiepingen hoog mag zijn. Dat is ook iets van kunstenaar César Manrique, hij heeft bepaald dat alle huizen wit moeten zijn aan de buitenkant met het houtwerk in een groene, blauwe of bruine kleur. In Arrecife staat de enige flat van het eiland, vele malen hoger dus dan eigenlijk toegestaan was. En ja, dat misstaat in het landschap. Het is overigens een hotel. Hier in Arrecife spelen de bekende stadse problemen, zoals drugs, criminaliteit en prostitutie. Je ziet ook het verval van vele huizen. Weer een heel andere sfeer dan we tot nu toe gezien hebben. We lopen naar de kerk, maar ook die heeft siësta. Ook in de winkelstraat is de siësta merkbaar, het warenhuis is gesloten tussen 14 en 17 uur.

Weer thuis gekomen pak ik mijn handdoek en ga nog even op het strand liggen. Weer een heeeeel klein beetje bruiner. Anneke prefereert de schaduw bij het appartement.

De kilometerteller van de auto staat nu op ca. 400 km. Morgen willen we naar een grot en naar de Aloë-kwekerij en daarna moeten we de koffer weer inpakken, want zondag vertrekt om kwart over 10 ‘s ochtends ons vliegtuig naar Amsterdam.