Wandelen langs de westkust

Gisteren was de westkust aan de beurt om verkend te worden. We worden afgezet in het dorpje Carrapateira en beginnen daar de wandeling. Er loopt weer een hond met ons mee. Er lopen hier regelmatig honden los en sommigen lopen dan een stuk mee. Ineens zijn ze dan weer weg.
Het is weer een dag met een stralend blauwe lucht.
Het wordt misschien wat afgezaagd, maar mij verveelt het niet. Die prachtige rotsen, de oceaan met de hoge golven en de surfers die in de branding spelen op de golven. We klimmen en dalen over smalle paadjes en rotsige stukken waar je soms echt het pad bijna niet kunt onderscheiden.
En dan komen we langs een cache. Met z'n drieën gaan we zoeken. En hoera, we vinden de schat! Dat is nummer 700! Dat is leuk om die in Portugal te vinden. Zoals beloofd trakteer ik nu op de koffie en thee. De anderen zitten inmiddels al op het terras, want dat is vlakbij. Trakteren is hier trouwens prima te doen. Koffie en thee is hier op de meeste plekken niet duur. Soms zelfs maar 1 euro.

Van al het klimmen en dalen voel ik trouwens inmiddels wel mijn kuiten. Heb dus weer wat spieren gekweekt. Ben door de zon ook een beetje gebruind. Het stukje been tussen mijn driekwart broek en mijn sokken is bruin, echte wandelbenen.

Het was onze laatste wandeldag. Vanavond gaan we weer naar huis. We blikken met elkaar nog even terug op de week. We bedanken onze gids Inge voor haar inzet. Inge is een fijne gids, een lief mens die de weg ook goed kent. We hebben een leuke groep, iedereen kan goed meekomen en hoort er helemaal bij.

Het avondeten gisteravond was Portugees. We eten gebraden kip met rijst en groenten. Lekker.

Vanavond dus wee naar huis. Ook wel weer fijn.