En toen ging de zon weer schijnen
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
05 November 2015 | Portugal, Barão de São João
Heb vannacht heerlijk geslapen. Het heeft niet meer geregend, dus alles is nog droog.
Heb gisteravond een nieuw laken op mijn bed gekregen, want daar zat een scheur in en vandaag hebben ze de badkamerkraan vast gezet. Kijk aan, het wordt nog wat. Maar het echt goede nieuws is dat ik morgen in een ander huisje mag. Een ruimer huisje, die ook wat centraler staat. En dat aanbod neem ik graag aan.
Het zag er vanmorgen nog grijs uit, maar toen we na een half uur rijden aankwamen bij de kust, brak de lucht open. Het zou in de loop van de dag steeds beter weer worden. We zijn vandaag bij de meest westelijke punt van het Europees vasteland geweest, Kaap Sint-Vincent. De wandeling begon meteen goed, want op maar 60 meter van de parkeerplaats lag een geocache. Ik vond het doosje snel en kon de groep laten zien wat geocachen is. Dit is de meest westelijke cache die ik heb gevonden en ook de cache het verst van huis. Het is de 692e cache die ik vind.
We maken wat foto's als bewijs dat we op dit meest westelijke punt zijn geweest en beginnen met de wandeling langs de kust. Het is een uitgezette route, maar een wandelpad zou ik het niet willen noemen. Het pad bestaat uit alleen maar rotsen. Dat wordt spierpijn morgen. Wat een prachtige uitzichten hebben we onderweg. Wat hou ik toch van die uitzichten op grootse rotspartijen in zee. Onderweg komen we langs een fort. Oh jee, ook daar ligt een cache. Gevonden!
Halverwege strijken we voor de picknick ('s ochtends bij het ontbijt maken we onze eigen lunch klaar) neer op een plek waar we een prachtig uitzicht hebben op de zee of eigenlijk moet ik zeggen op de Atlantische oceaan. De lucht is inmiddels strakblauw. We kunnen de vuurtoren waar het busje geparkeerd staat, al zien, maar dat is nog wel ca. 4 km lopen. En ook het laatste stuk gaat, net als het eerste, over rotsen.
Moe, maar voldaan ploffen we bij het eindpunt op een terras.
Daarna eten we nog een typisch Portugees gebakje. Iets van pudding in bladerdeeg. Heel lekker en vult goed. En dan weer terug naar onze huisjes.
Douchen en om 7 uur aan tafel. Vanavond eten we pasta met zalm en groenten. Ze weten hier wel wat lekker eten is!
Heb gisteravond een nieuw laken op mijn bed gekregen, want daar zat een scheur in en vandaag hebben ze de badkamerkraan vast gezet. Kijk aan, het wordt nog wat. Maar het echt goede nieuws is dat ik morgen in een ander huisje mag. Een ruimer huisje, die ook wat centraler staat. En dat aanbod neem ik graag aan.
Het zag er vanmorgen nog grijs uit, maar toen we na een half uur rijden aankwamen bij de kust, brak de lucht open. Het zou in de loop van de dag steeds beter weer worden. We zijn vandaag bij de meest westelijke punt van het Europees vasteland geweest, Kaap Sint-Vincent. De wandeling begon meteen goed, want op maar 60 meter van de parkeerplaats lag een geocache. Ik vond het doosje snel en kon de groep laten zien wat geocachen is. Dit is de meest westelijke cache die ik heb gevonden en ook de cache het verst van huis. Het is de 692e cache die ik vind.
We maken wat foto's als bewijs dat we op dit meest westelijke punt zijn geweest en beginnen met de wandeling langs de kust. Het is een uitgezette route, maar een wandelpad zou ik het niet willen noemen. Het pad bestaat uit alleen maar rotsen. Dat wordt spierpijn morgen. Wat een prachtige uitzichten hebben we onderweg. Wat hou ik toch van die uitzichten op grootse rotspartijen in zee. Onderweg komen we langs een fort. Oh jee, ook daar ligt een cache. Gevonden!
Halverwege strijken we voor de picknick ('s ochtends bij het ontbijt maken we onze eigen lunch klaar) neer op een plek waar we een prachtig uitzicht hebben op de zee of eigenlijk moet ik zeggen op de Atlantische oceaan. De lucht is inmiddels strakblauw. We kunnen de vuurtoren waar het busje geparkeerd staat, al zien, maar dat is nog wel ca. 4 km lopen. En ook het laatste stuk gaat, net als het eerste, over rotsen.
Moe, maar voldaan ploffen we bij het eindpunt op een terras.
Daarna eten we nog een typisch Portugees gebakje. Iets van pudding in bladerdeeg. Heel lekker en vult goed. En dan weer terug naar onze huisjes.
Douchen en om 7 uur aan tafel. Vanavond eten we pasta met zalm en groenten. Ze weten hier wel wat lekker eten is!
-
05 November 2015 - 22:54
Ina:
Gelukkig dat het weer bij jou opgeknapt is, maar je hebt het nu naar ons gestuurd. Kom je nog aan de 700e cache? Zou leuk zijn. Wens je ook morgen een fijne dag.
Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
